Wat is er Nieuw?
Zeewaterforum.info

U bezoekt ons forum als gast, wij zouden het leuk vinden als u zich registreert en aktief mee discussieert in de verschillende topics.

Wat je moet weten over zeepaarden en aanverwanten alvorens te starten

Status
Niet open voor verdere reacties.

Tom

Senior Forumlid
Wat je moet weten over zeepaarden en aanverwanten alvorens te starten



Zeepaarden zijn mysterieuze dieren waar iedereen door gefascineerd is. Ze hebben een verspreiding gebied dat zich strekt van het zuiden tot het noorden van onze aardbol. Ja! Ook aan onze kust komen zeepaardjes voor net zoals zeenaalden. De dieren die wij in aquarium zaken zien zijn meestal de tropische varianten. Deze diertjes komen echter niet zo eenvoudig tot bij ons. Vroeger waren de populaties enorm en werd er veelvuldig op ze gevist! In Aziatische landen zoals Japan en China werden jaarlijks tonnen paardjes verhandeld voor hun helende krachten (wat onzin is) maar dat heeft de populatie sterk doen verzwakken.

Naast de vangst voor consumptie en medicatie wordt ook een deel vervoert naar groothandels voor aquariumvissen. Dan komen ze in onze aquarium zaken terecht. Paardjes die enorm stress gevoelig zijn en zwak zijn na zo een reis sterk verzwakt en hebben speciale opvang zorg nodig. De overbevissing heeft er voor gezorgd dat deze dieren nu op CITES lijst 2 staan wat betekend dat de prijs verhoogd is en ze bedreigd zijn. Voordat we paarden gaan houden moeten we dus weten waaraan we beginnen!


Toen de paardjes en naalden geschept werden of ontstonden zijn ze de diertjes vergeten een maag te geven! De maag verkleint al het voedsel zodat in de darm het oppervlakte van het voedsel groter is zodat er genoeg voedingsstoffen uitgehaald kunnen worden. Daar een paardje dit niet heeft haalt het miniem weinig uit voedsel. Dit zorgt ervoor dat wij paarden en zeenaalden meermaals per dag moeten voeren. Dood voedsel is vaak zijn voedselstoffen verloren. Wanneer we de dieren enkel dood voedsel geven zullen ze vermageren en allerhande infecties oplopen zoals gas ontwikkeling in de buidel aan de oogjes etc tera. Een MUST om paarden en naalden te houden is dat je in het bezit bent van levend voedsel. Paardjes hebben dat meermaals per dag nodig en dit 7 dagen op 7 en dat 365 dagen op 365 en dat voor soms zelf 6 jaar long (zo oud worden sommige soorten vooral de soorten die je nu in de handel ziet zoals Hippocampus erectus en H. reidi). Het levend voedsel stelt ook nog enkele criteria. Artemia is niet goed genoeg. Dat is om het simpel uit te drukken een zakje met water. Niets dus. We gebruiken dus mysis. Een aasgarnaaltje dat je kan kopen of zelf scheppen in de polders en kuststreken. Het kopen van mysis is een dure aangelegenheid daar paarden er veel van nodig hebben. De kosten per paard variëren van de 10 a 20 euro per week. Een ander nadeel is dat je afhankelijk bent van je handelaar. Deze kan ook zonder mysis komen zitten. Een rekensom is nu snel gemaakt. Moest het voedsel aanbod geen probleem zijn voed u de levende mysis alsnog met een vitaminen preparaat wat u over over het voedsel uitspreid dat u aan de mysis geeft.

Paardjes zijn trage zwemmers en hebben korte vinnen. Ze houden dus niet van sterke stroming. Wanneer ze dit nodig hebben gaan zoeken ze dat wel op maar normaal doen ze dat zelden. Een bak moet dus weinig stroming bevatten en veel ankerplaatsen. Weinig stroming gaat niet samen met lagere dieren. Daar paardjes zich ook vast ankeren aan de lagere dieren zullen deze snel het loodje leggen. De inrichting bestaat dus enkel uit wieren en enkele stenen. In een rifbak kunnen ze dus absoluut niet! We kunnen het ook omkeren. De netelcellen kunnen ontstekingen en infecties versterken. Anemonen, koralen, gorgonen etc tera zijn dus uitgesloten. veredere medebewoners zijn niet de gekende rifvissen. wat wel mogelijk is zijn: pitvissen, kleine grondeltjes, scheermesvissen en zeenaalden

Zoals reeds gezegd moet de stroming matig zijn maar de verversing en zuivering van het water moet maximaal zijn. Een goede water kwaliteit is een must. De jongen zullen sowieso volgen. Ook al zijn de paarden ziek en zwak. Ze paren niet wanneer ze zich goed voelen maar enkel met uitzicht op soortbehoud. Jongen krijgen is dus geen parameter.



Moest u na dit verhaal besloten hebben om de stap toch te wagen. Dat kan zeker! Het kweken van paarden is echt noodzakelijk daar ze zeer bedreigd zijn. Het is zeker niet onmogelijk maar goed op de hoogte zijn er eens zo goed begonnen! Moesten er verdere vragen zijn over paarden en de kweek ervan mail dan naar verhoeventom@hotmail.com



Dit stukje kwam in stand in samenwerking met het forum beheer omdat vragen over paarden vaak terug komen.


hieronder nog enkele foto's
 

Bijlagen

  • zaak maart.JPG
    zaak maart.JPG
    104,6 KB · Weergaven: 211
Laatst bewerkt:
< Home | P | X
Het zeepaardje
spacer.gif
seahors2.jpg


Het zeepaardje behoort net als naaldvissen tot de familie van de Syngnathidae. Er zijn ongeveer 32 soorten zeepaardjes bekend, variërend van 2 tot 30 centimeter. Ze worden, afhankelijk van de soort, ongeveer 1 tot 4 jaar oud.

Zeepaardjes zijn zeer wijd verspreid over zowel de tropische als de gematigde wereldzeeën. Ze komen voornamelijk voor in de Indo-Pacifische en West-Atlantische regionen. Leefgebieden van zeepaardjes zijn rivieruitmondingen in zee, zeegrassen, mangroven en koraalriffen.


seahors1.jpg


Het zeepaardje is een zeer opmerkelijk dier. Met name het uiterlijk van dit visje maakt dat het zeer sprookjesachtig aandoet. De kop lijkt op die van een paard en de huid bestaat niet uit schubben, maar uit botachtige richels.

Hoewel de staart van de meeste vissen bestaat uit een dubbele staartvin, is de staart van het zeepaardje een soort van grijpstaart, waarmee de vissen zich vaak gedurende lange tijd vasthouden aan waterplanten. De kleur van het zeepaardje is aangepast aan de omgeving. Omdat het trage zwemmers zijn, zijn ze afhankelijk van deze camouflage.

Niet alleen het uiterlijk, maar zeker ook het gedrag van dit visje is zeer bijzonder te noemen. Veruit de meeste soorten zeepaardjes zijn monogaam. Ze hebben een partner voor het leven, waarmee ze in het paarseizoen na elke bevalling opnieuw paren. Opmerkelijkst hierbij is dat het vrouwtje bij de paring de eitjes in de buidel van het mannetje legt, waarin het mannetje ze bevrucht en uitbroedt. Het is daarom bij deze visjes het mànnetje dat van de jongen bevalt als de eitjes uitkomen.
seahors4.jpg


Iedere ochtend gedurende de zwangerschap van het mannetje ontmoeten de koppeltjes elkaar opnieuw. Bij deze ontmoeting verschieten de zeepaardjes van kleur en voeren gedurende 10 minuten een soort dans op, waarbij ze met de staarten in elkaar krullen en zo sierlijk om elkaar heen draaien. Is het mannetje bevallen van de jongen, dan zullen ze bij de ontmoeting opnieuw paren.

Het zeepaardje is een bedreigde diersoort. Ze worden bedreigd door de combinatie van enerzijds overbevissing voor traditionele medicijnen, curiosa en aquariumhandel en anderzijds door de degradatie van hun leefgebied.

seahors3.jpg


Tijdens een wereldconferentie over handel in dieren (CITES) eind 2002, zijn zeepaardjes officieel op de Appendix II lijst gezet. Voor de vele lidstaten was het bewezen dat het zeepaardje inderdaad bedreigd wordt. Indeling op deze lijst wil zeggen dat er niet meer zonder meer in de dieren mag worden gehandeld. Er worden onder andere visquota ingesteld.
seahors5.jpg


De toekomst van het zeepaardje is hiermee niet per definitie verzekerd. Veel hangt af van de acties die de lidstaten ondernemen, zoals het toezien op handhaving van de quota en het terugdingen van de illegale vangst en handel. Laten we hopen dat ze er op tijd bij waren, zodat dit mysterieuze schepsel ook voor de volgende generaties bewaard blijft.
 
Het zeepaardje: een vis in nood
spacer.gif
seahors9.jpg


Iedereen kent het zeepaardje: een sprookjesachtig visje dat lijkt op een verlegen paardje en leeft tussen de koraalpracht van de oceanen. Het lijkt dan ook onvoorstelbaar dat dit visje tegenwoordig een bedreigde diersoort is. Toch blijkt dit door diverse factoren helaas het geval.

Oorzaken van de bedreiging

Eén van de oorzaken van de bedreiging is de ernstige degradatie van het leefgebied van dit bijzondere diertje. Juist die gebieden waar het zeepaardje voorkomt, worden van alle habitats van de wereld het ergste bedreigd. Door grootschalige vervuiling, het vissen met behulp van dynamiet bij de koraalriffen en het kappen van de mangrovebossen gaat de hoeveelheid geschikt leefgebied van het zeepaardje de laatste jaren flink achteruit.

visser.jpg


Een andere oorzaak van de bedreiging is de overbevissing. De Chinezen en andere oosterse landen gebruiken zeepaardjes als lustopwekkers en als traditionele chinese medicijnen (TCM) tegen een groot scala aan aandoeningen, zoals reuma en astma. Die grote variëteit aan toepassingen en de eeuwenoude traditie zorgen ervoor dat het zeepaardje niet gemakkelijk uit die cultuur is weg te denken.

De TCM-gebruikers zochten hun zeepaardjes eerder altijd zelf uit en weigerden de kleine en jonge dieren daarbij standaard. Maar tegenwoordig vervaardigen ze steeds meer TCM als voorgedraaide pillen in fabrieken. Hierdoor is het ook mogelijk de jonge en kleinere dieren te gebruiken. Het overgaan op deze kleinere dieren vormt, samen met de al heersende schaarsheid van de grote soorten, een grote bedreiging voor de populaties.

Een groot aantal zeepaardjes vinden we terug in de vorm van curiosa, zoals sieraden en beeldjes voor toeristen. Dit maakt toch nog een vrij groot deel uit van de totale handel in zeepaardjes, met name doordat veel toeristen niet weten hoe slecht het met deze diersoort is gesteld. En zelfs al is dit bekend, dan nog schaft een deel van de mensen deze diertjes als vakantiesouvenirs aan.

seahors6.jpg


Ook bestaat een grote handel in levende zeepaardjes met voornamelijk westerse landen. Liefhebbers van zeeaquaria vinden hun aquarium pas echt compleet wanneer er een zeepaardje in zwemt. Hierdoor blijft de vraag van deze groep hobbyisten erg hoog.

Naast de directe vangst, waarbij vissers de zeepaardjes per stuk tussen de koralen of planten uithalen, speelt ook bijvangst een grote rol in de afname. Garnalenvissers halen door het gebruik van grote netten vaak ook zeepaardjes naar boven, wat hen een extra bron van inkomsten oplevert.


Kwetsbaarheid

Een aantal verschillende factoren zorgt ervoor dat het zeepaardje extra kwetsbaar is voor de degradatie en de overbevissing. Zo ligt de algemene voortplantingscapaciteit van deze soort erg laag. Daarbij zijn zeepaardjes pas na ongeveer een jaar vruchtbaar, waarbij de optimale voortplantingstijd van korte duur is. Veel gevangen zeepaardjes hebben zich dus nog niet voort kunnen planten, door de hedendaagse vangst van jongere dieren.

seahor10.jpg


De intense parenbinding speelt ook een grote rol: bij het wegvallen van de partner, bijvoorbeeld door vangst, blijft de ander meestal alleen. En vindt het een nieuwe partner, dan blijft de hoeveelheid jongen lager. Daarnaast worden vaak nog zwangere dieren (bij zeepaardjes zijn dit de mannetjes) gevangen. Ook dit vermindert het aantal zeepaardjes nog eens drastisch. Daarnaast zijn zeepaardjes zeer plaatsgebonden en weinig mobiel. Een gebied is dus gemakkelijk geheel leeg te vissen.

Omdat zeepaardjes algemeen kwetsbaar zijn, sterft het grootste deel van de levend verhandelde zeepaardjes al tijdens het transport, in de winkel of uiteindelijk in het aquarium van de liefhebber. Niet alleen door hun gevoeligheid, ook door hun eetmethoden sterven veel zeepaardjes in aquaria vroegtijdig.

seahor11.jpg


Omdat zeepaardjes niet op jacht gaan, maar vastgeklemd aan planten wachten tot een prooi - bijvoorbeeld een klein waterdiertje - langskomt, hebben ze de hele dag voedselaanbod nodig. In aquaria krijgen ze hun voer echter per dag of om de dag aangeboden. Daarbij bestaat het voedsel vaak uit droog- of diepvriesvoer, wat buiten het bereik van het stilzittende zeepaardje komt te liggen. Bovendien combineert men ze in het gezelschapsaquarium vaak met snellere vissoorten, die het voedsel vlak voor het zeepaardje wegeten. Stress door bijvoorbeeld het verlies van de partner, betekent soms ook weigeren om te eten.

Afhankelijkheid

Het lijkt niet meer dan logisch het zeepaardje per direct volledig te beschermen. Maar doordat er wereldwijd veel partijen bij betrokken zijn, is dit niet zo eenvoudig. Niet alleen de TCM-gebruikers kunnen door de eeuwenoude traditie niet meer zonder het zeepaardje, ook de handelaren en zeker de vissers zijn in grote mate afhankelijk van deze handel. Gemiddeld vangen ze per jaar twintig miljoen zeepaardjes. De Filippijnen en India zijn daarbij de grootste leveranciers

Arme vissers en hun families zijn in deze landen voor tenminste de helft van hun inkomen afhankelijk van de vangst van zeepaardjes. Het is voor hen een strop als ze niet meer op de diertjes kunnen vissen. Maar de grote afname van zeepaardjes is ook een bedreiging voor ze. Uit informatie van vissers blijkt dat de vangst hierdoor tussen 1985 en 1995 met maar liefst 30 tot 70 procent is afgenomen.

Bescherming

CITES (the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) is een conventie tussen een groot aantal landen, die de handel in bedreigde diersoorten reguleert. Vanwege deze strikte regulering en het grote aantal lidstaten (160) is deze conventie van zeer groot belang voor bedreigde diersoorten. Diersoorten die onder CITES vallen zijn nog niet uitgestorven.

seahor12.jpg


Tijdens de jaarlijkse 'Conference of the Parties on CITES' in 2001 stond het zeepaardje al op de agenda. De lidstaten kwamen toen overeen, dat voor de volgende conferentie goede informatie over de situatie van de zeepaardjes moest worden geleverd, om een goed oordeel te kunnen geven. In 2002 is men op dit onderwerp teruggekomen en voor vele lidstaten was het toen bewezen dat het zeepaardje daadwerkelijk wordt bedreigd.

Alle 32 zeepaardsoorten zijn toen op de appendix II lijst gezet. Indeling op deze lijst wil zeggen dat de lidstaten de handel moeten reguleren en zich moeten houden aan vastgestelde visquota. Tot een totaal verbod op de handel in zeepaardjes (Appendix I) is ondanks de grote mate van de bedreiging niet overgegaan, omdat het zeepaardje zo'n grote socio-economische rol speelt voor de afhankelijke groepen.

Amanda Vincent en Heather Hall, van de McGill Universiteit in Montreal, hebben Project Seahorse opgezet. Dit is een wereldwijd opererende organisatie, die mensen bewust maakt van de bedreiging van deze soort en probeert het gebruik van deze dieren te ontmoedigen. Ook zijn ze actief in de landen van herkomst., waar ze fokprogramma's en beschermde gebieden opzetten. Ze leren de vissers op een andere manier met zeepaardjes om te gaan. Ze leren de vissers bijvoorbeeld de mannetjes te laten bevallen, voordat ze deze uit het water halen. Met educatie op het gebied van alternatieve handel en werk wil de organisatie hun afhankelijkheid van de zeepaardvangst verminderen. Omdat hun vangsten sowieso drastisch dalen, zijn de vissers zeer bereid mee te werken aan dit project.

seahor13.jpg


In dierentuin Artis in Nederland is ongeveer vijftien jaar geleden een fokprogramma opgezet. Het fokken van zeepaardjes in gevangenschap is zeer moeilijk, omdat ze erg kieskeurig zijn wat betreft voeding en zeer gevoelig zijn voor ziektes en stressfactoren. In Artis is het na tegenslagen toch gelukt om met 3 soorten te fokken. Hierdoor is uitwisseling tussen dierentuinen mogelijk en overschotten aan jonge dieren gaan naar de handel. Artis draagt op deze manier dus bij aan het verminderen van de druk op de wilde populaties.

Veel van de maatregelen staan nog in de kinderschoenen. Daarnaast hebben CITES lidstaten na implementatie van de nieuwe wet ter bescherming van de zeepaardjes nog achttien maanden de tijd om zich hiernaar te gedragen. Laten we hopen dat ze daarmee nog op tijd zijn, want zoals wetenschappers zeggen: direct handelen zou wel eens kunnen voorkomen dat het zeepaardje de dodo van de 21e eeuw wordt.

Met dank aan Miriam Schuurman van het Artis Aquarium.
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Bovenaan